সদায়ে শিশু হৈ থকা শিশুবোৰৰ বাবে
যোৱা মাহত শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ কলাক্ষেত্ৰত ভুল্লুং বুথুৰ-২০২৫ আন্ত:ৰাষ্ট্ৰীয় নাট মহোৎসৱ চাবলৈ গৈছিলোঁ। চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানীৰ জীৱনৰ আধাৰত ৰচিত সৰ্বাঙ্গসুন্দৰ নাট ’The Girl who rode a bicycle’ উপভোগ কৰাৰ পিছতে আৰম্ভ হৈছিল ৰোমানিয়ান ভাষাত মঞ্চস্থ কৰা আন এখন নাটক- ’NOTME’। ভাষাৰ দুৰ্বোধ্যতাৰ বাবে যদিও ভালদৰে বুজি পোৱা নগৈছিল, অভিনয়শৈলী আৰু টেকনিকে সকলো দৰ্শকক মোহাচ্ছন্ন কৰি ৰাখিছিল। নাটকৰ আধাখিনি সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ সময়তে আঠ-ন বছৰীয়া শিশু এটিয়ে প্ৰেক্ষাগৃহৰ দুৱাৰখন ঠেলি সোমাই আহে আৰু মঞ্চলৈ আগবাঢ়ে। অভিনেত্ৰী গৰাকীৰ কাষতে থিয় হৈ বৃত্তাকাৰে ঘূৰিবলৈ ধৰে। শিশুটিক নাটকৰ এক চৰিত্ৰ বুলিয়ে ধৰি লৈ আমি চাই থাকিলোঁ। মৰমলগা শিশুটিয়ে লাহে লাহে মঞ্চৰ অন্য এটি কোণলৈ গৈ পুনৰ চক্ৰাকাৰে ঘূৰিবলৈ ধৰে। তিনি-চাৰি মিনিট পাৰ হোৱাৰ পিছত হঠাতে অভিনেত্ৰীগৰাকীয়ে অভিনয় বন্ধ কৰি ইংৰাজীতে ক’বলৈ ধৰে যে যিহেতু তেওঁ দৰ্শকৰপৰা অসুবিধা পাইছে গতিকে নাটকখন আধতে সামৰিবলৈ বাধ্য হ’ল। তাৰ পিছতহে দৰ্শকমণ্ডলিৰ মাজত এক চেপা উত্তেজনা আৰম্ভ হ’ল। লগে লগে প্ৰশ্ন উদয় হয় শিশুটি নাটকৰ এটি চৰিত্ৰ হয় নে নহয়। শিশুটিক এজনে হাতত ধৰি নাম সোধে...