Chittaranjan Ojah

  আমি প্ৰত্যেকেই এৰি অহা বিদ্যালয়, মহাবিদ্যালয়ৰ স্মৃতি ৰোমন্থন কৰি ভাল পাওঁ ৷ এৰি অহা সেই সোণালী দিনবোৰৰ কথা বছৰদিন পাছত কোনো সতীৰ্থক ল’গ পালে ৰোমন্থন কৰোঁ ৷ স্মৃতিকাতৰতাত ভুগো ৷ হেৰুৱা দিনৰ সুবাস বিচাৰি কলেজখনলৈ যাওঁ ৷ পঢ়ি থকা কালতে   মহাবিদ্যালয়খনৰ লগত জড়িত   ব্যক্তি, শিক্ষক, কৰ্মচাৰীৰ সৈতে নিবিড় সম্পৰ্ক গঢ়ি উঠে ৷ হোষ্টেলত থাকিলে সেই সম্পৰ্কবোৰে ভৱিষ্যৎ জীৱনত পাহৰিব নোৱৰা অতীত হৈ পৰে ৷ শিক্ষা   সম্পূৰ্ণ কৰি কলেজ এৰি অহাৰ বহু দিনলৈ তেওঁলোকক মনত পৰি থাকে ৷ চাৰি পাঁচ দশকৰ পাছতো পাহৰিব নোৱাৰি ৷ বহু বছৰৰলৈ মই সপোনত হোষ্টেল, কেণ্টিন, চাহদোকান ক্লাছৰুম , সমনীয়া সকলকে দেখি আছিলোঁ, মাজে মাজে এতিয়াও দেখোঁ ৷ কলেজ এৰাৰ ত্ৰিছ বছৰৰ পিছতো সেইদিনা সপোনত দেখিছিলোঁ ইব্ৰাহিমৰ দোকানত চাহ খাই থকা ৷ পৰঠাখন খাবলৈ বেয়া হৈছে বুলি তাক গালি পাৰিছোঁ ৷ সি ওলোটাই কৈছে, “খাবা বয়া হলিও তই মোৰ তাতে আইভা লাগবো ৷“ বাহ! কি ডাইলগ৷ খঙতে সাৰ পালোঁ ৷ ইব্ৰাহিমৰ মৃত্যু হোৱা ইতিমধ্যে সাত বছৰ হৈছে ৷    অসম অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়ত প্ৰৱেশৰ মূল তোৰণ পাৰ হ’লেই সোঁফালে পোৱা যায় ৭ নং হোষ্টেল ৷ সেই ৭ ...

  অসমৰ সৰ্বকালৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ বীৰ হিচাপে আমি বিশ্বৰ দৰবাৰত প্ৰক্ষেপ কৰিবলৈ লৈছোঁ বীৰ লাচিত বৰফুকনক ৷ স্বৰ্গদেউ চক্ৰধৰ সিংহৰ ৰাজত্বকালত ১৬৬৭ চনতে ৰাজমন্ত্ৰী আতন বুঢ়াগোহাঁই আৰু সেনাপতি লাচিত বৰফুকনে মোগলৰ লগত যুদ্ধ কৰিবলৈ গুৱাহাটী পায় ৷ সৰু-সুৰা কেইবাখনো যুদ্ধৰ পাছত ১৬৭১ চনত বিখ্যাত শৰাইঘাট ৰণত ৰাম সিংহৰ নেতৃত্বত মোগল সৈন্য হাৰ মানিবলৈ বাধ্য হয় আৰু ভটিয়াই যায় ৷ কথিত আছে যে শৰাইঘাট যুদ্ধৰ সময়তে লাচিতে নিজৰ মোমায়েকক কামৰ গাফলতিৰ বাবে একে কোবে দুচেও কৰিছিল ৷ তীব্ৰ জ্বৰত ভুগি থকা সময়তে নাৱত উঠি ঢাল, তৰোৱাল লৈ সন্মুখ সমৰত নামি পৰিছিল ৷ লাচিতৰ সাহস আৰু বীৰত্বৰ বাবেই মোগলৰ দৰে শক্তিশালী সেনাবাহিনী পলাই লৰ দিয়ে ৷ যোৱা বছৰ আমি লাচিতৰ ৪০০ বছৰীয়া জন্মদিন পালন কৰিলোঁ ৷ লাচিতৰ ওপৰত লিখা নাটকো চালোঁ ৷ এজন চফল ডেকাই লাচিতৰ ভাওত অভিনয় কৰা দেখিলোঁ ৷ প্ৰকাণ্ড ঢাল আৰু তৰোৱাল হাততলৈ চফল ডেকা লাচিতৰ ছবিখন সদায়ে মানস পটত ভাঁহি উঠে ৷ মাছখোৱাত ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পাৰত স্থাপন কৰা লাচিতৰ প্ৰতিমূৰ্তিয়ে তাকেই প্ৰমাণ কৰে ৷ ইয়াৰ বিপৰীতে প্ৰসিদ্ধ লেখক লক্ষ্মীনাথ তামুলীয়ে ২১, ২৪ আৰু ২ ৫ নভেম্বৰ, ২০২২ তাৰিখে   আমাৰ ...

  এই বছৰ এপ্ৰিল আৰু মে’ মাহদুটা অসমীয়া ভাষা আৰু কৃষ্টিৰ বাবে অতি উল্লেখযোগ্য সময় ৷ এই দুটা মাহতে তিনিটা যুগান্তকাৰী কাম সুচাৰুৰূপে সম্পন্ন কৰা হয় যাৰ সুফল অসমীয়া জাতিয়ে যুগ যুগ ধৰি পাই থাকিব ৷ ১৩ এপ্ৰিল তাৰিখে গুৱাহাটীৰ সৰুসজাইৰ ইন্দিৰা গান্ধী ষ্টেডিয়ামত ১১ হাজাৰৰো অধিক শিল্পীৰ প্ৰদৰ্শনত ২৭১০ ঢুলীয়াৰ সমকালীন ঢোল বাদনেৰে অসমীয়া জাতিৰ হিয়াৰ আমঠু বিহু নৃত্যই   গীনিজ বুক অৱ ৱৰ্ল্ড ৰেকৰ্ডছত স্থান লাভ কৰে। এই সফলতাই   অসম আৰু ইয়াৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক বিশ্ব মানচিত্ৰত স্থান দিব। এপ্ৰিলৰ ২৪ তাৰিখে ভাষাৰ ওজা হেমচন্দ্ৰ বৰুৱাৰ দ্বিভাষিক অভিধান “হেমকোষ“ৰ ব্ৰেইল সংস্কৰণখন গীনিজ বুক অৱ ৱৰ্লড ৰেকৰ্ডছ ত স্থান পায় ৷   সাহিত্য ইতিহাসত ই এটা মহৎ কাম হিচাপে স্বীকৃতি পাব ৷ তৃতীয় উল্লেখযোগ্য আৰু অসমীয়া জাতিৰ বাবে আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কামটো হ’ল যোৱা   ১১ মে’, ২০২৩ তাৰিখে অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে উন্মোচন কৰা প্ৰকল্প “ডিজিটাইজিঙ অসম“ ৷ এই উন্মোচনত সশৰীৰে উপস্থিত থাকি অতিশয় আনন্দিত হ’লোঁ   ৷ প্ৰকল্পটোৰ বিষয়ে আগতে অৱগত নাছিলোঁ ৷ মৃনাল তালুকদাৰে উন্মোচনী অনুষ্ঠানটোত দেখুৱাই দিয়ে কেনেদৰে...