Chittaranjan Ojah

  সিদিনা ৪ আগষ্টৰ নিয়মীয়া বাৰ্তা কাকতত প্ৰাধ্যাপক দেৱেন দত্ত ছাৰৰ “অকুতোভয়“ কলমত “ডৰিক্ কলম সুলেখা চিঞাহী ৰামায়ণৰ পেট“ নামৰ প্ৰবন্ধটো পঢ়িলোঁ ৷ শ্লেষ আৰু ব্যঙ্গাত্মক সুৰত লিখা ছাৰৰ কথাবোৰ পঢ়িলে   সদায়ে নিজে কৰি থকা ভুলবোৰ চকুৰ আগত দেখা পাওঁ ৷ অসমীয়া ভাষাৰ শুদ্ধতা আৰু অসমীয়া জাতিৰ উন্নতিৰ হকে তেখেতে অকলশৰে সংগ্ৰাম কৰি গ’ল ৷ তেখেতৰ এই নিৰলস যুদ্ধখনৰ চানেকী হিচাপে আমাক দি গ’ল অমূল্য গ্ৰন্থ - “সমকালৰ চিৰিপনি“ আৰু “চিৰ এলাগী মোৰ ভাষা ফেদেলী“ ৷ অসমৰ ইতিহাসৰ পাতবোৰ লুটিয়াই নিজে সেইবোৰ ঠাই ভ্ৰমণ কৰি তেখেতে আমালৈ আগবঢ়াইছিল নিৰ্ভেজাল ৰূপত অসমৰ বুৰঞ্জী ৷ নিয়মীয়া বাৰ্তাত প্ৰকাশিত সেই প্ৰবন্ধটোৱে ইয়াৰ প্ৰমাণ ৷ ৰংমনৰ স্ৰষ্টা ৰবিন দেৰ পৰা আৰম্ভ কৰি নাজিৰাৰ পাৰ্শ্বৱৰ্তী এলেকাৰ সকলো ইতিহাস সামৰি লেখা প্ৰবন্ধটি পঢ়ি সঁচাকৈয়ে আপ্লুত হৈছিলোঁ ৷          প্ৰাধ্যাপক দেৱেন দত্ত ছাৰক প্ৰথম দেখাৰ সোভাগ্য ঘটিছিল কটন মহাবিদ্যালয়ত , ১৯৮৪ চনত উচ্চতৰ মাধ্যমিকত নামভৰ্তিৰ পাছত ৷ ছাৰে ইংৰাজী বিষয়ত শিক্ষাদান কৰিছিল ৷ অসমীয়া মাধ্যমত পঢ়ি অহা মোৰ দৰে ছাত্ৰসকলে ছাৰক শ্ৰেণীকোঠ...

  প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধ আৰম্ভ হৈছিল ১৯১৪ চনত আৰু ১৯১৮ চনলৈ যুদ্ধ চলিছিল ৷ এই চাৰিটা বছৰত গোটেই বিশ্বত প্ৰায় এক কোটি সৈনিকৰ মৃত্যু হৈছিল ৷ লগতে প্ৰায় সমসংখ্যক অসামৰিক লোকৰ মৃত্যু ঘটিছিল ৷ প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধত বহুলভাবে ব্যৱহৃত সামৰিক অস্ত্ৰ আছিল আৰ্টিলাৰী, মেচিনগান, ছাবমেৰিন আৰু বিষাক্ত গেছ ৷ ১৯৩৯ চনৰ পৰা ১৯৪৫ চনলৈ   দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধই সমগ্ৰ বিশ্বক চুই গৈছিল ৷   এই ছটা বছৰত দুইৰ পৰা আঢ়ৈ কোটি সৈনিকে মৃত্যুক সাবটিবলগীয়া হয় ৷ তাৰ লগতে অসামৰিক লোকৰ মৃত্যু ঘটে পাঁচৰ পৰা ছয় কোটিৰ ভিতৰত ৷ ইয়াৰ ভিতৰত প্ৰায় নব্বৈ লাখ ছোভিয়েত ৰাছিয়াৰ সৈনিকৰ মৃত্যু ঘটিছিল ৷ দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধত সৈনিক আৰু সাধাৰণ নাগৰিকৰ মৃত্যুৰ সংখ্যা বৃদ্ধিৰ এটা প্ৰধান কাৰণ হ’ল যুদ্ধত প্ৰথমবাৰৰ বাবে ব্যৱহৃত ভয়ানক সামৰিক অস্ত্ৰ যেনে পাৰমানৱিক অস্ত্ৰ, মিছাইল, ছাবমেৰিন, টেঙ্ক, বিমান আৰু ছাবমেৰিন ধ্বংসকাৰী অস্ত্ৰ আদি ৷   সেইসময়তে যোগাযোগৰ মাধ্যম হিচাপে সাংকেতিক ৰেডিঅ’ বাৰ্তা ক্ৰিপ্ট’গ্ৰাফী ব্যৱহাৰ কৰা হয় ৷          দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ সমাপ্তিৰ পৰা এতিয়ালৈ ৭৭ বছৰ পাৰ হ’ল ৷ এই সময়খিনিত ...

  ভাৰতবৰ্ষৰ স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ পৰা   আজিলৈ মানুহৰ গড় আয়ুস বৃদ্ধি হ’ল ৩২ বছৰৰ পৰা প্ৰায় ৭০ বছৰ, অৰ্থাৎ দুগুনতকৈ বেছি ৷ গড় আয়ুস বৃদ্ধিৰ লগে লগে জ্যেষ্ঠ নাগৰিকৰ সংখ্যা বছৰে বছৰে বাঢ়ি গৈ থাকিল ৷ আজি ভাৰতৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ ১০% অৰ্থাৎ ১৪ কোটি জনগণৰ বয়স ৬০ বছৰৰ ওপৰত ৷ যোৱা পাঁচটা দশকত জ্যেষ্ঠ নাগৰিকৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ লগতে আন দুটা পৰিঘটনাই সমাজখনক জোকাৰি যায় ৷   ইয়াৰ এটা হৈছে সমাজত যৌথ পৰিয়াল নোহোৱা হৈ পৰিল আৰু সেইবোৰ একক (নিউক্লিয়াছ) পৰিয়াললৈ পৰিবৰ্তন ঘটিল ৷ পৰিয়াল পৰিকল্পনাৰ সুবাদত আৰু সমাজৰ পৰিবৰ্তনৰ লগে লগে আঠ-দহটা সন্তানৰ পৰিবৰ্তে এতিয়া পৰিয়ালত জন্ম পাবলৈ ধৰে এটা বা অতি বেছি দুটা সন্তান ৷ আগেয়ে পৰিয়ালৰ আঠ-দহটা সন্তানৰ কোনোবা এটা সন্তানে পিতৃ-মাতৃৰ লগত থাকি চোৱাচিতা কৰিছিল ৷ এতিয়া সেই এটা বা দুটা সন্তানক পিতৃ-মাতৃয়ে উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে দূৰলৈ পঠিয়াই দিয়ে ৷ অথবা চাকৰি, ব্যৱসায়ৰ বাবে পিতৃ-মাতৃৰ পৰা আঁতৰত থাকিবলগীয়া হয় ৷ গুৱাহাটী চহৰখনৰ পৰাই আজি হাজাৰ হাজাৰ ব্যক্তিয়ে চাকৰিৰ বাবে বিদেশত সংস্থাপিত হৈছে ৷   ইচ্ছা থাকিলেও বিভিন্ন অসুবিধাৰ বাবে তাৰে বেছিসংখ্যকে বছৰ বছৰ ধৰি পিতৃ-মাতৃক ...